Ήρθε ο χειμώνας!

Στο χωριό μας ο χιονιάς ήρθε φέτος πριν τα Χριστούγεννα. Ντυθήκαμε ζεστά και βγήκαμε όλοι έξω. Κάναμε έλκηθρο σε μια πλαγιά, παίξαμε χιονοπόλεμο και γυρίσαμε σπίτι για ζεστό τσάι και μηλόπιτα. Το χιόνι κράτησε τρεις μέρες πριν λιώσει τελείως, το αποχαιρετήσαμε και ελπίζουμε να το ξαναδούμε σύντομα!

Χριστουγεννιάτικες χειροτεχνίες

Στην μικρή μας κοινότητα το σχολείο διοργανώνει ένα χριστουγεννιάτικο παζάρι με χειροτεχνίες των παιδιών του δημοτικού και του νηπιαγωγείου, των γονέων, με πολλά πολλά γλυκά και χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας, δημιούργησα τα ακόλουθα καδράκια με υλικά από τις πρωινές βόλτες με τον μικρό στη γειτονιά, μαλλί και πολύ χριστουγεννιάτικη διάθεση.

Χειροποίητα ρουχαλάκια

Μετά την επιτυχία των παιχνιδιών, μου δημιουργήθηκε μια τρομερή επιθυμία να αγοράσω κανονικό ύφασμα και να ράψω απλά παιδικά ροχαλάκια. Βρήκα κάτι χοντρά καρώ μάλλινα υφάσματα και ένα τρομερό κόκκινο λεπτό κοτλέ έπιασα αμέσως δουλειά. Επειδή δεν μπορούσα να περιμένω να βρω πατρόν, με την βοήθεια του φοβερού ίντερνετ, κατάφερα να βρώ όλα όσα χρειαζόμουν. Θεωρητικά τουλάχιστον. Έτσι βρήκα τα σχέδια που μου άρεσαν,διάλεξα το συνδυασμό των υφασμάτων, σχεδίασα τα πατρόν μόνη μου (πράγμα που μου δημιούργησε πολλές δυσκολίες και με οδήγησε σε πολλές επιδιορθώσεις),τα έκοψα, τα έραψα και παραπαπάμ:



Έτοιμα τα ρουχαλάκια! Ρουχαλάκια τοσοδούλικα, τρελούτσικα, καρυκωμένα με μαμαδίστικη αγάπη και στοργή.

Για μικρούς βασιλιάδες και βασίλισσες....

Τα πιτσιρίκια μου έχουν αρχίσει να παίζουν αρκετή ώρα μαζί χωρίς να απαιτείται συνεχή επιτήρηση, εκτός από (κάποιες συχνές ακόμα) περιπτώσεις έκτατης ανάγκης. Και παρατηρώ ότι η μικρή προτιμάει τα παιχνίδια ρόλων και ο μικρότερος ακολουθεί συνήθως "επιτυχώς" τις οδηγίες της. Έτσι είπα να ζωντανέψω τα παιχνίδια τους με υφασμάτινες κορώνες για βασιλιά και βασίλισσα.



Πραγματικά και οι δυο τις φοράνε για πολλές ώρες στο παιχνίδι τους και της κρύβουν μόνοι τους σε μια κρυψώνα μέχρι την επόμενη φορά.



Οι κορώνες είναι από τσόχα, έχουν λαστιχάκι για να αντέχουν και να προσαρμόζονται στον χρόνο και διακοσμήθηκαν με ότι επέλεξαν τα παιδιά. Μια "λούδα" (πεταλούδα) για τον βασιλιά και διαμάντια και λουλούδια για την βασίλισσα.

Μολυβοθήκη από τσόχα

Ο "Μηλίτσας" είναι η τσόχινη μολυβοθήκη της μικρής και το πρώτο έργο της μαμάς με την καινούρια της ραπτομηχανή. Η ιδέα και η έμπνευση είναι από το βιβλίο "the creative family" της Amanda Blake Soule. , τα χρώματα και η υπόλοιπη διακόσμηση δικά μας. Την υποδέχτηκαν με μεγάλο ενθουσιασμό και τα δυο πιτσιρίκια, καθώς καθημερινά την διπλώνουν και την ξεδιπλώνουν μόνα τους, αδειάζοντας φυσικά τα μολύβια παντού.



Έχει θήκες για 15 ξυλομπογιές, μολύβια ή μαρκαδόρους, μεταφέρεται εύκολα και πάνω από όλα είναι πολύ απλή στο κόψιμο και το ράψιμο.

Μια νέα συντροφιά

Πρίν λίγες μέρες ήρθε στο σπίτι η καινούρια μου ραπτομηχανή Janome (δώρο της μαμάς μου). Απλή και πιο σύγχρονη σε σχέση με την χειροκίνητη Singer που χρησιμοποιούσα μέχρι τώρα. Βρήκε αμέσως τη θέση της στο χώρο της εισόδου μπροστά από το παράθυρο. Με αυτόν τον τρόπο μπορώ κάθε φορά που σηκώνω το κεφάλι μου από την βελόνα, να ρίχνω το βλέμμα μου έξω μακριά και να αντικρύζω το υγρό πλακόστρωτο δρομάκι με τα φθινοπωρινά χρώματα των δέντρων και το λευκό καμπαναριό της εκκλησίας.
Ξεκίνησα να την μαθαίνω φτιάχνοντας τσόχινα παιχνιδάκια. Το πρώτο μου έργο ήταν μια μολυβοθήκη για την μικρή και ένας τετράγωνος μαλακός κύβος για τον μικρό. Στη συνέχεια έραψα κορώνες για παιχνίδια με βασιλιά και βασίλισσα και ακολούθησαν ένα παιδικό παντελονάκι και μια φούστα με μπλουζάκι.
Το πιο σημαντικό είναι ότι διασκεδάζω τρομερά όλη τη διαδικασία του ραψίματος, και περιμένω πώς και πώς τη στιγμή να καθίσω με ένα ζεστό τσάι μπροστά στην μηχανούλα και τσούκου τσούκου να σκαρώσω χειροποίητα αντικείμενα με πολλές ατέλειες μα τόσο πραγματικά, προσωπικά και μοναδικά. Δυστυχώς, ακόμα δεν έχω τον απαραίτητο χρόνο για να ασχοληθώ όσο θα ήθελα, αλλά νιώθω ότι έχω ανακαλύψει μια ενασχόληση που θα με συντροφεύει για πολλούς χειμώνες από εδώ και πέρα.

Τραπέζι εποχών

Το τραπέζι των εποχών αποτελεί ένα πολύ ζωντανό μέρος του σπιτιού μας, καθώς ανανεώνεται διαρκώς και ζει μαζί μας. Φιλοξενεί ζωάκια, φύλλα, καρπούς, ξύλα και ότι άλλο σκεφτεί κάποιος από εμάς ότι ταιριάζει με την κάθε εποχή. Στην παιδαγωγική Waldorf το τραπέζι των εποχών παίζει πρωταρχικό ρόλο στην βιωματική εμπειρία των εποχών και του ρυθμού της φύσης.
Το καλοκαίρι το τραπέζι μας γέμισε με άμμο, κοχύλια και βότσαλα, καραβάκια και τριαντάφυλλα. Το φθινόπωρο φιλοξένησε μια κολοκύθα φαναράκι, τον μεγαλύτερο ηλιοτρόπιο, πολύχρωμα φύλλα από τα δέντρα, μούρα και ρόδια. Σιγά σιγά άρχισαν να εμφανίζονται και τα πρώτα χριστουγεννιάτικα στολίδια, όπως ένας μικρός Άι-Βασίλης που έπιασε βιαστικά το πόστο του.
Φυσικά το τραπέζι μας έχει και κάποιους μόνιμους κατοίκους που δεν αλλάζουν με τις εποχές, όπως ο πράσινος νάνος μας και μερικά αγαπημένα ζωάκια.

Παντοφλάκια από σπίτι

Με τον Οκτώβριο ήρθαν και τα πρωτοβρόχια, στρώσαμε και τα χαλιά για να ζεσταθεί το σπίτι μας και αρχίσαμε να πατάμε μέσα χωρίς παπούτσια. Έτσι σκέφτηκαν να δοκιμάσω την τύχη μου στη δημιουργία παντοφλών για το σπίτι, χρησιμοποιώντας ύφασμα από παλιά ρούχα και τσόχα. Το πατρόν και τις οδηγίες τα βρήκα εδώ και έκοψα τα παντοφλάκια στο περίπου με βάση πάτους παπουτσιών μας.
Για τα παντοφλάκια του μπαμπά χρησιμοποίησα ύφασμα από ένα παλιό του τσόχινο παλτό. Ιδού το αποτέλεσμα!

Έτοιμοι; Φύγαμε!

Η πρωινή αναχώρηση για το σχολείο είναι μια πολύ σημαντική στιγμή της μέρας τόσο για την μικρή που ξεκίνησε το προνήπιο, όσο και για τον μικρό που την συνοδεύει ανελλιπώς καθημερινά στο πήγαινε-έλα. Έχουμε την μεγάλη τύχη το σχολείο μας να είναι περίπου 200 μέτρα από το σπίτι και να πηγαίνουμε χωρίς αυτοκίνητο, αντικρύζοντας μπροστά μας το βουνό, πότε φωτεινό και καταπράσινο και πότε κρυμμένο και νωτισμένο μες την ομίχλη. Μπορούμε να μυρίσουμε τα αρώματα της φύσης, την πρωινή υγρασία και τη μεσημεριανή ραστώνη και να νιώσουμε μέρος αυτής της μαγείας!

Μ(ο)υσταγωγία

Αυτός ο Σεπτέμβριος μας αφήνει βυθισμένους στα αρώματα των σταφυλιών και του μούστου και με γεύση μουστοκούλουρων και μουσταλευριάς με καβουρδισμένο αλεύρι στον ουρανίσκο...Είναι νομίζω από τις φορές που γευτήκαμε τον πρώτο μήνα του φθινοπώρου πιο πολύ από κάθε άλλη φορά και αφεθήκαμε στην μαγεία του.
Κάποια στιγμή μαζεύτηκαν στην κουζίνα σταφύλια που μας πρόσφεραν οι γείτονες και η γιαγιά μας από το χωριό και αφού είχαμε πια χορτάσει να τρώμε σταφύλια για φέτος είπαμε να τα "πατήσουμε". Τα παιδιά μπήκαν ξυπόλητα σε αυτοσχέδιο πατητήρι-λεκάνη και έβγαλαν τον πολύτιμο χυμό. Περάσαμε τον μούστο από σουρωτήρι και τουλουπάνι και τον βράσαμε για 1 ώρα, καθαριζοντάς τον συνεχώς, ώσπου έμεινε περίπου το ένα τρίτο του. Επειδή όλη η διαδικασία έγινε αυθημερών ξεπεράσαμε εύκολα τον σκόπελο της στάχτης ,μια και δεν είχε προλάβει να αρχίσει η ζύμωση. Το πετιμέζι μας γέμισε μόλις ένα γυάλινο βαζάκι, αλλά ήταν αρκετό για να σκορπίσει παντού το άρωμα του φθινοπώρου και να φτιάξουμε δυο μουσταλευριές με αμυγδαλάκια και κανέλα και καμιά εικοσαριά αφράτα μουστοκούλουρα-ζωάκια. Επειδή και τα δυο γνώρισαν μεγάλη επιτυχία σας παραθέτω κάποιες συμβουλές για να τις ακολουθήσει όποιος θέλει και να τις έχω έτσι και για του χρόνου.
Για τη μουσταλευριά, για κάθε κούπα πετιμέζι χρειαστήκαμε 2 κουταλιές αλεύρι. Το αλεύρι το καβουρδίσαμε πρώτα ελαφρά σε τηγάνι με βαρύ πάτο ανακατεύοντας συνεχώς, επάνω σε χαμηλή φωτιά. Στη συνέχεια το διαλύσαμε σε λίγο μούστο ενώ ο υπόλοιπος μούστος έβραζε στη φωτιά. Έριξα μέσα το διαλυμένο αλεύρι ανακατεύοντας ζωηρά για να μη σβολιάσει και άφησα τη μουσταλευριά να βράσει, ώσπου να διαυγάσει και να δέσει. Την βάλαμε σε μπολάκια, παπασπαλίσαμε την επιφάνεια με κανέλα και διακοσμήσαμε με ολόκληρα αμύγδαλα.
Τα μουστοκούλυορα έγινα επίσης εξαίσια με άρωμα γαρύφαλλου κανέλας και λίγο κακάο.Ακολουθεί η συνταγή από το radicio:

Υλικά
1½ κουτ. γλυκού σόδα φαγητού
1 κουτ. γλυκού γαρίφαλο
1 κουτ. γλυκού κανέλα
½ κουτ. γλυκού μοσχοκάρυδο
1 κουτ. σούπας κακάο
2 κουτ. σούπας κονιάκ
2 κουτ. σούπας χυμό λεμονιού
2 κουτ. σούπας χυμό πορτοκαλιού
4 κούπες αλεύρι
1 κούπα πετιμέζι της Μαριάννας
½ κούπα ελαιόλαδο


Διαδικασία

Σε ένα μπολ ετοιμάζουμε την ζύμη για τα μουστοκούλουρα. Έτσι, ρίχνουμε, όλα τα μπαχαρικά, το κονιάκ, και το κακάο. Συνεχίζουμε με το χυμό λεμονιού και πορτοκαλιού, το πετιμέζι και το ελαιόλαδο. Ανακατεύουμε καλά το μίγμα και τέλος προσθέτουμε το αλεύρι. Αρχικά ανακατεύουμε και στην συνέχεια ζυμώνουμε, μέχρι να πετύχουμε σφιχτή ζύμη.

Έπειτα πλάθουμε τα κουλουράκια με τα δυο μας τα χεράκια. Τα τοποθετούμε σε λαδωμένο ταψί, για να μην κολλήσουν και τα ψήνουμε στους 180 βαθμούς Κελσίου, για 10 λεπτά αν τα θέλετε μαλακά, ή περισσότερο αν τα θέλετε σαν μπισκότα (μέχρι 17-18λεπτά).

Ρόιδο βαμμένο

Σήμερα, κόψαμε από τη ροδιά μας το πρώτο ρόδι. Η ροδιά μας είναι μικρούλα και δεν έχει πολλά ρόδια, αλλά αυτά που έχει είναι κατακόκκινα, τεράστια και όπως γευτήκαμε σήμερα, εξαιρετικά γλυκά.



Το ρόδι, θεωρείται παραδοσιακά το φρούτο που φέρνει καλοτυχία, γονιμότητα και αφθονία αγαθών στο σπίτι. Στην αρχαία Ελλάδα όπως και σήμερα, το ρόδι θεωρούνταν το φρούτο της γονιμότητας και υπάρχουν πολλές αναφορές στις θεραπευτικές του ιδιότητες. Ακόμη και στη μακρινή Κίνα, το ρόδι καταναλώνεται από τους νιόπαντρους, την πρώτη μέρα του γάμου τους για να ευλογηθεί ο γάμος τους. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έθαβαν τους νεκρούς τους μαζί με ρόδια. Στη Μέση Ανατολή, τα ρόδια χρησιμοποιούνταν για πολλές παθήσεις. Στο Ιράν, όπου η ροδιά είναι αυτοφυής, πιστεύουν ότι είναι δώρο των θεών προς τους ανθρώπους. Ο προφήτης Μωάμεθ, μάλιστα, σε ένα απόσπασμά του στο Κοράνι προτείνει την κατανάλωση σπόρων ροδιού: «Γιατί καθαρίζουν τον οργανισμό από τη ζήλια και το μίσος».
Για μένα, λοιπόν, η ροδιά μας αποτελεί τον καλύτερο οιωνό, ότι η επιλογή μας είναι η σωστή και η τύχη θα είναι μαζί μας. Αφού λοιπόν φωτογραφήσαμε την φορτωμένη με καρπούς ροδίτσα μας, η μικρή είχε την τιμή να κόψει το πρώτο ρόδι. Το πήραμε στην κουζίνα,όπου μας αποκαλύφθηκαν οι μικροί κόκκινοι θησαυροί (όχι πολύ κόκκινοι ακόμα αλλά αρκετά γλυκείς). Η μικρή μου έβαζε ένα ένα το σποράκια σε ένα μπολάκι και τα έτρωγε από εκεί , ενώ ο μικρός προτιμούσε να τα τρώει κατευθείαν μέσα από το ρόδι. Πέρασε πολύ ώρα, τρώγοντας και παίζοντας με τους μαγικούς σπόρους και είμαι σχεδόν σίγουρη πώς αύριο οι μικροί θα ζητήσουν ένα ακόμα ρόδι αμέσως μόλις τα δούν!




Για την περίσταση βρήκα μια ενδιαφέρουσα ανατολίτικη συνταγή από την "Καθημερινή" για δροσιστικό ποτό από το χυμό του ροδιού, το οποίο ονομάζεται «ναρ σερμπέτ» και το προσφέρεται σε επίσημες τελετές στους καλεσμένους. Σκέφτομαι να την δοκιμάσω άμεσα και να επανέλθω.


Σερμπέτι από ρόδι
Υλικά (για 6 ποτήρια)


•4 - 5 γλυκά ρόδια
•1 φλιτζ. τσαγ. ζάχαρη
•2 σπόρους από αστεροειδή γλυκάνισο
•1 κομμάτι μοσχοκάρυδο
•1 κομμάτι μαστίχα
•ασπρισμένα αμύγδαλα

Εκτέλεση

Καθαρίζετε τα ρόδια και παίρνετε μόνο τους καρπούς. Τους βάζετε σε αποχυμωτή και κρατάτε το χυμό τους. Αδειάζετε το χυμό από τα ρόδια σε μια κατσαρόλα μαζί με τη ζάχαρη και όλα τα αρωματικά μπαχαρικά. Βράζετε σε δυνατή φωτιά για 10 λεπτά. Αφήνετε το σερμπέτι να κρυώσει και το σουρώνετε ώστε να απομακρυνθούν τυχόν υπολείμματα μπαχαρικών. Το βάζετε σε μια κανάτα και το αραιώνετε με λίγο νερό, ανάλογα με το πόσο πηκτό ή αραιό το θέλετε. Προσθέτετε τα ασπρισμένα αμύγδαλα και σερβίρετε το σερμπέτι παγωμένο.

Ήλιε μου, ήλιε μου βασιλιά μου....

Τα παιδιά είναι γεννημένοι κηπουροί: είναι περίεργα, τους αρέσει να μαθαίνουν μέσα από την πράξη και αγαπούν να λερώνονται! Καλλιεργώντας τον κήπο, το παιδί έχει την ικανοποίηση να φροντίζει κάτι δικό του για καιρό και παρατηρεί από πρώτο χέρι τον κύκλο της φύσης. Και βέβαια η κηπουρική είναι ένας ωραίος τρόπος για να αποκτήσει το παιδί περιβαλλοντική συνείδηση, εξερευνώντας τη λειτουργία της φύσης. Αν αγαπήσει τον κήπο και τα φυτά από μικρό, θα είναι ένα δώρο για όλη τη ζωή του.

Από την "οικολογική επιθεώρηση"



Τα ηλιοτρόπια είναι απαραίτητα για κάθε παιδικό κήπο. Εμείς τα φυτέψαμε Ιούλιο από φυντάνια που μας έδωσε ένας αγαπημένος φίλος. Μεγάλωσαν υπερβολικά γρήγορα και ξεπέρασαν το 1,80 σε ύψος. Κάθε φυτό έβγαλε 4-5 μπουμπούκια και χρειάστηκε καλό στερέωμα για να μην σπάσει με τον αέρα. Τα μικρά περίμεναν κάθε μερά να εμφανιστούν τα κίτρινα πέταλλα και όταν άνθισαν μας αποκάλυψαν εκατοντάδες σπόρους.
Ο μεγαλύτερος ήλιος μας κόπηκε και στόλισε επίσημα το τραπέζι του φθινοπώρου. Δυστυχώς τον κόψαμε λίγο νωρίς, χωρίς να έχει ξεραθεί εντελώς και οι ηλιόσποροι του ήταν άδειοι.
Επόμενη κίνηση είναι είναι να κρατήσουμε τα υπόλοιπα άνθη μας μέχρι να ξεραθούν εντελώς ώστε να εξασφαλίσουμε κάποιους σπόρους για την επόμενη σπορά και να απολαύσουμε τους υπόλοιπους, που είναι πλούσιου σε πρωτεϊνες και σίδηρο,ωμούς ή ψητούς σαν σνακ.

Η μικρή έκλεισε τα 4!

Να ζήσεις μικρή μου και χρόνια πολλά
μεγάλη να γίνεις με άσπρα μαλλιά
Παντού να σκορπίζεις της γνώσης το φως
και όλοι να λένε να μια σοφός!

Λίγα λόγια για την παιδαγωγική Waldorf

Η παιδαγωγική Waldorf έχει κατά τη γνώμη μου πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία και μπορεί να αποτελέσει ένα πολύ καλό οδηγό με πολύτιμες συμβουλές για "μαθητευόμενους" γονείς και όχι μόνο. Στην Ελλάδα, δεν υπάρχουν δημοτικά ή γυμνάσια που να ακολουθούν αυτή την παιδαγωγική, αλλά υπάρχουν κάποιες πολύ αξιόλογες προσπάθειες για παιδάκια προσχολικής ηλικίας.

Σε δική μου μετάφραση από την ιστοσελίδα της γερμανικής ένωσης παιδικών σταθμών Waldorf, παραθέτω το παρακάτω κείμενο το οποίο περιέχει πληροφορίες για τα πρώτα εφτά χρόνια του παιδιού και την προσέγγιση της παιδαγωγικής Waldorf σε αυτές τις ηλικίες:

"Ο Ρούντολφ Σταϊνερ, ο ιδρυτής της παιδαγωγικής αυτής, συμπυκνώνει όλο το νόημα της ανατροφής των παιδιών στα ακόλουθα λόγια του: «Το παιδί συλλαμβάνεται με δέος, μεγαλώνει με αγάπη και αφήνεται στην Ελευθερία». Η ανατροφή προς την Ελευθερία είναι ένα υψηλό ιδανικό και για να πραγματωθεί απαιτεί ακριβείς γνώσεις της παιδικής εξέλιξης.




Τα πρώτα εφτά χρόνια της ζωής του το παιδί προσπαθεί να γνωρίσει τον κόσμο. Είναι η φάση της μεγάλης σωματικής του ανάπτυξης. Για να αντεπεξέλθει το παιδί σε αυτή την γρήγορη ανάπτυξη και να ωριμάσουν τα όργανά του χρειάζονται πολλές δυνάμεις. Οι δυνάμεις αυτές αναγεννούνται μέσα στο ρυθμικό πέρασμα της ημέρας, κατα το οποίο εναλάσσονται σταθερά φάσεις εγρήγορσης με φάσεις ηρεμίας.

Ρυθμός

Ένα σταθερό ημερήσιο πρόγραμμα για το φαγητό και τον ύπνο και μια συνειδητά σταθερή δομή της ημέρας δίνουν στο παιδί ασφάλεια και το βοηθούν να δημιουργήσει τον προσωπικό του ρυθμό. Αν κάθε μέρα επαναλαμβάνεται ένα γνωστό μοτίβο, το παιδί αποκοιμιέται με την επίγνωση , ότι αύριο όλα θα γίνουν πάλι με τη σειρά τους. Στους παιδικούς σταθμούς Waldorf τα παιδιά βιώνουν τη δομή της εβδομάδας μέσα από την διακριτή παρουσία της κάθε ημέρας.

Ρυθμός της μέρας και του έτους



Το παιδί χρειάζεται για την υγιή του ανάπτυξη ρυθμό και επανάληψη. Αυτά είναι στενά συνδεδεμένα με την κυκλική ροή της φύσης, όπως αποτυπώνεται από την εναλλαγή ημέρας νύχτας και την διαδοχή των εποχών. Γι αυτό το λόγο είναι καλό να υπάρχει μια καθορισμένη ροή της ημέρας έτσι ώστε το παιδί να εναλλάσσεται μεταξύ ύπνου και αγρύπνιας και στην διάρκεια τς αγρύπνιας μεταξύ ενεργών και παθητικών περιόδων. Κάθε μέρα στον παιδικό σταθμό χωρίζεται σε περιόδους που το παιδί είναι δραστήριο με τις δικές του δυνάμεις-ελεύθερο παιχνίδι μέσα και έξω- και περιόδους που το παιδί μέσω της νηπιαγωγού βρίσκεται σε εγρήγορση στην διάρκεια τραγουδιών και στίχων με θεματολογία από τις εποχές ή στους κύκλους παραμυθιών. Έτσι υλοποιείται μια διαδικασία αναπνοής. Η εισπνοή, δηλαδή η φάση εσωτερικότητας εναλλάσσεται με την εκπνοή, τν φάση εκτόνωσης. Κάθε μέρα έχει το ρυθμό της. Κάθε μέρα έχει ένα κρεσέντο. Κάθε μέρα γίνεται μια καθορισμένη δραστηριότητα και προσφέρεται καθορισμένο πρωινό για παράδειγμα: Δευτέρα Χειροτεχνία με φυσικό κερί και ρυζόγαλο, Τρίτη ευρυθμία και παξιμάδια σίκαλης, Τετάρτη ψήσιμο ψωμιού και κρέμα κεχριού, Πέμπτη νερομπογιές και ψωμί ολικής, Παρασκευή εκδρομή και μούσλι. Έτσι αποκτά η εβδομάδα μια δομή που δίνει στα παιδιά σιγουριά και ασφάλεια και έναν τρόπο να κατανοούν τον χρόνο («Ακόμα δύο φορές νερομπογιές και έχεις γενέθλια»). Οι εβδομάδες κυλούν με το σημάδια των εποχών και των εορτών. Στην αλλαγή των εποχών βιώνουν τα παιδιά τις διεργασίες της φύσης με πιο γλαφυρό και βαθύ τρόπο. Νιώθουν το διαφορετικό κλίμα της κάθε εποχής στο πέρασμα του έτους: Άνοιξη - Ξύπνημα της ζωής και άνθηση, Καλοκαίρι- Καρποί και ζωτικότητα, Φθινόπωρο -Σοδειές και επιστροφή, Χειμώνας - ηρεμία και εσωτερικότητα. Ανάλογα με την κάθε εποχή διακοσμείται και το τραπέζι των εποχών.




Εορτασμοί



Τα παιδιά βιώνουν τις διεργασίες στη φύση μέσα από την εναλλαγή των εποχών τόσο συνειδητά όσο και ασυνείδητα. Αυτό βοηθάει και τον ενήλικα να παρατηρήσει και να βιώσει εκ νέου και συνειδητά τη φυσική ροή των πραγμάτων και να αποκτήσει μια νέα σχέση με τους εποχιακούς εορτασμούς. Μέσα από τις εορτασμούς των εποχών βρίσκουν τα παιδιά την εσωτερικότητά και την θρησκευτικότητά τους. Ο εορτασμός των εποχιακών γιορτών δημιουργεί για κάθε οικογένεια μια δική της παράδοση και ένα δέσιμο, που συχνά μας ακολουθεί σε όλη μας τη ζωή. Για κάθε εποχή και για κάθε ηλικία υπάρχει ορισμένο υλικό αφήγησης, παραμύθια και ιστορίες. Τραγουδάκια ή γιορτινά τραπέζια μένουν χαραγμένα στη μνήμη των παιδιών για τα επόμενα χρόνια. Οι γιορτές είναι μια ευκαιρία να έρθει ο άνθρωπος σε επαφή με όλες τις διαστάσεις της ύπαρξής του (σώμα, ψυχή και πνεύμα).

Το παιχνίδι




Το παιχνίδι μέσα από τον χαρούμενο, ηχηρό και στοχαστικό χαρακτήρα του αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία για το παιδί. Η σημασία του είναι ανάλογη με τη σημασία της εργασίας για τον ενήλικα. Είναι σημαντικό να παρατηρούμε και να αντιλαμβανόμαστε πότε το παιδί χρειάζεται βοήθεια ή παρότρυνση στο ελεύθερο παιχνίδι του. Υπάρχουν κάποιοι παράγοντες που μπορεί κάποιος να προσέξει: Έχει το παιδί τη δυνατότητα και τον χώρο (χωρικά και χρονικά) για να παίξει? Πώς επιδρά το παιχνίδι, που έχει το παιδί στη διάθεσή του? Μπορεί το παιδί να αναπαράξει μέσα στο παιχνίδι του τα συναισθήματα και τις αντιλήψεις του?
Το παιχνίδι θα πρέπει να είναι δημιουργικό και ελεύθερο. Το αντικείμενο του παιχνιδιού θα πρέπει να αφήνει χώρο για την φαντασία. Στο παιχνίδι οι αισθήσεις του παιδιού βρίσκονται σε εγρήγορση, και θέλει με χέρια και πόδια να πιάσει τον κόσμο και να τον κατανοήσει. Όσο πιο απλό είναι το παιχνίδι τόσο πιο ποικιλότροπα μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Τα κάστανα μπορούν να είναι οι πατάτες στο μαγαζάκι, σβόλοι χώματος που μεταφέρει ένα φορτηγό ή ο θησαυρός που πρέπει να βρει ο πειρατής. Διάφορα πανιά μπορούν να προσφέρουν απεριόριστες δυνατότητες παιχνιδιού.

Ο χώρος



Η διαρρύθμιση του χώρου οφείλει να δίνει στο παιδί την αίσθηση της τάξης και της διαφάνειας και να δημιουργεί θαλπωρή. Γιατί μόνο μέσα από τη θαλπωρή μπορεί ένα παιδί να είναι δημιουργικό. Το ίδιο ισχύει και για την εξωτερική εμφάνιση του παιδιού, τα ρούχα του. Πρέπει να επιτρέπουν στο παιδί να κινείται ελεύθερα και να νιώθει ευχάριστα. Τα χρώματα και τα μοτίβα πρέπει να είναι διακριτικά ώστε να επιτρέπουν στην ατομικότητα του παιδιού να εκφραστεί.

Τα ρούχα

Δουλειά της ενδυμασίας είναι να ζεσταίνει το σώμα αλλά και να τραβάει τον ιδρώτα και να αφήνει το σώμα να αναπνέει. Για τα μικρά παιδιά το μαλλί είναι ιδανικό γιατί μεταφέρει προς τα έξω την υγρασία. Σε περίπτωση αλλεργιών πρέπει να προτιμούνται φυσικά υφάσματα, που δεν έχουν δεχτεί ή έχουν δεχτεί όσο το δυνατό μικρότερη χημική επεξεργασία κατά την κατασκευή του ή τον καθαρισμό τους.

Η διατροφή

Τέλος, πολύ θα πρέπει να προσέχει κανείς την διατροφή ώστε να είναι και ποιοτική και ισορροπημένη."

Με βελόνα και κλωστή

Η μικρή μου έδειχνε τελευταία να ενδιαφέρεται για το κέντημα και επειδή κοντεύει τα τέσσερα και έχει αποκτήσει μεγάλη επιδεξιότητα στα χέρια, σκεφτήκαμε να δοκιμάσουμε. Βρήκαμε παλιές χοντρές παιδικές βελόνες, ένα μικρό τελάρο και πολύχρωμες χοντρές DMC κλωστές στο σπίτι της γιαγιάς. (Ρωτήστε πάντα της γιαγιάδες πριν αγοράσετε κάτι, γιατί συνηθίζουν να κρύβουν σε μικρά κουτιά τέτοιους παλιούς θησαυρούς). Έτσι πήρε το τελάρο της και άρχισε χαρούμενη της πρώτες της βελονιές σε ελεύθερο σχέδιο. Για να θυμάται από ποια μεριά περνάει η κλωστή, φτιάξαμε ένα μικρό στιχάκι, που το ψιθυρίζει την ώρα που ράβει.

"Από πάνω η κλωστή
κι η βελόνα από πάνω,
από κάτω η κλωστή
κι η βελόνα από κάτω."

Καλό είναι για αρχή να χρησιμοποιήσετε κάποιο λινό ή βαμβακερό ύφασμα που τρυπιέται εύκολα με τις χοντρές βελόνες.Όταν τελείωσε το έργο της η μικρή το γεμίσαμε με μαλλί και φτιάξαμε ένα μικρό μαξιλαράκι για τις κούκλες της. Μια άλλη εναλλακτική θα ήταν να φτιάχναμε ένα μικρό καδράκι για τον τοίχο.

Και επειδή και ο μικρός είχε όρεξη για κέντημα αλλά δεν μπορεί ακόνα να χειριστεί βελόνα του έδωσα ένα κορδόνι παπουτσιών και ένα χαρτόνι με τρύπες. Έτσι δημιούργησε και αυτός το έργο του που πήρε τη θέση του στην παιδική γκαλερί μας.

Ημερολόγιο Κήπου: Έναρξη Λαχανόκηπου

Αν και βρισκόμασταν το τέλος εποχής για να φυτεύσουμε καλοκαιρινά λαχανικά, σκεφτήκαμε ότι άξιζε να προσπαθήσουμε φέτος δοκιμαστικά με μικρά φυτώρια και να δούμε στην πράξη την γέννεση των καρπών.
Έτσι αγοράσαμε 10 μικρές κοντές αγγουριές και 10 ντοματιές και αρχίσαμε σκάψιμο. Τα φυτά μας μπήκαν στις 14 Ιουλίου και γνώρισαν τρομερή ανάπτυξη. Μέσα σε 15 μέρες οι αγγουριές μας έβγαλαν ανθούς και στις ...πήραμε τα πρώτα μας αγγουράκια. Χρειάστηκε να στηρίξουμε τα φυτά μας, όπως αναπτύσσονταν σε καλάμια, να τα παρατηρούμε καθημερινά, να απομακρύνουμε τα άρρωστα ή φαγωμένα φύλλα και τους διάφορους μικρούς "ενοχλητικούς" επισκέπτες του κήπου. Τα παιδιά διασκεδάζουν τρομερά να μαζεύουν τα σαλιγκάρια και άλλα μη ωφέλιμα ζουζούνια, να τα βάζουν σε σακουλάκια και να τα μεταφέρουμε στο δάσος.


Επίσης κάθε πρωί τρέχουν να βρουν τα αγγουράκι που είναι έτοιμα για κόψιμο και πολλές φορές παίρνουν ένα μικρό αγγουράκι πριν το πρωινό.

Ένας φρύνος στον κήπος μας!

Μετά τις καρδερίνες ο επόμενος επισκέπτης μας ήταν ένας χωματόφρυνος. Βρήκε δροσούλα δίπλα στο λάστιχο που ανοίγει συνεχώς ο μικρός για να παίζει και πέρασε ένα βράδυ στην αυλή μας. Τα παιδιά χάρηκαν πολύ με τον φιλοξενούμενό μας και περιμένουν κάθε βράδυ να τον ξαναδούν, αλλά προς το παρόν ο φρύνος μας κρύβεται καλά. Φοβάμαι ότι τον ενόχλησαν τα φλας που είδε ξαφνικά να αστράφτουν επάνω του και έχει βρει κάποιο πιο ήσυχο και λιγότερο φωτεινό μέρος.

Απλή ζωή είναι...

...οι τρεις καρδερίνες σαν και αυτή



που μας επισκέφτηκαν το πρωί έξω από το παράθυρο του σπιτιού μας επάνω σε μία ροδακινιά μαζί με τα μικρά τους.

Μετακόμιση επιτεύχθει!

Πριν από μερικές μέρες μετακομίσαμε στο νέο μας σπίτι. Ευτυχώς όλα πήγαν περίφημα και είναι η πρώτη φορά μετά από πολλές μετακομίσεις που το ευχαριστηθήκαμε όλοι. Τα μικρά πέρασαν κάποιες ώρες στη γιαγιά και τον παππού και εμείς είχαμε λίγο χρόνο να οργανώσουμε τα απαραίτητα για την πρώτη μας διανυκτέρευση στο νέο μας σπίτι.
Η αίσθηση αρχικά είναι ότι έχουμε πάει διακοπές. Οι ρυθμοί είναι πολύ πιο ήρεμοι, τα παιδιά το έχουν πάρει πολύ θετικά, και μεις νιώθουμε χαλαρωμένοι. Πολλά πρωινά πάω στη θάλασσα με τα παιδιά και αυτό επιδρά μαγικά για όλη τη μέρα. Τα βράδια δροσιζόμαστε στην παιδική χαρά του χωριού. Γενικά περπατάμε στα σοκάκια, θαυμάζουμε τα δέντρα που είναι γεμάτα καλοκαιρινούς καρπούς, ανασαίνουμε το δροσερό αρωματικό αεράκι, γευόμαστε τα φρούτα και λαχανικά που απλόχερα μας προσφέρουν οι νέοι μας γείτονες, χαιρετάμε το μοσχαράκι του χωριού και χαζεύουμε το κοπάδι των αρνιών που βόσκει τα απογεύματα δίπλα στις κούνιες, παίζουμε με χώματα, νερά, πέτρες, γνωρίζουμε τους τόπους, τους ανθρώπους και τα παιδιά, παρατηρούμε έντομα, σαλιγκάρια και πεταλούδες, φυτεύουμε τα πρώτα μας λουλούδια και απολαμβάνουμε το όμορφο καλοκαίρι που ξετυλίγεται μπροστά μας.
Μας έχουν μείνει ακόμα αρκετές δουλειές για να πούμε ότι είμαστε έτοιμοι και οι μέρες μας είναι κοπιαστικές αλλά τα βράδυα είναι γλυκά και δροσερά και ο ήλιος της επόμενης μέρας φωτεινός!

Μάθημα Κοπτοραπτικής Ι

Διαβάζοντας κάποιο από τα βιβλία δραστηριοτήτων για παιδιά μου γεννήθηκε η επιθυμία να δοκιμάσω να ράψω ρούχα για τα παιδιά μου μεταποιώντας παλιά μας ρούχα ή χρησιμοποιώντας ρετάλια υφασμάτων. Ξετρύπωσα μια παλιά Singer ραπτομηχανή της γιαγιάς Πηγής, και ξεκίνησα να φτιάξω ένα παιδικό παντελονάκι από ένα παλιό μου μπλουζάκι.
Η προσπάθεια πήγε καλά, το αποτέλεσμα ήταν συμπαθητικό τα παιδιά διασκέδαζαν να το φοράνε και έτσι οι απαιτήσεις μου μεγάλωσαν. Αγόρασα από το κέντρο της Αθήνας διάφορα φθηνά εμπριμέ χρωματιστά υφάσματα και με έμπνευση από το www.farbenmix.de επιχείρησα να φτιάξω ένα φόρεμα της κόρης μου. Επειδή το να βρω το πατρόν ήταν δύσκολο και χρονοβόρο, το έφτιαξα μόνη μου χρησιμοποιώντας σαν οδηγό κάποιο παλιό της φόρεμα για να πετύχω το μέγεθος.

Είμαι εξαιρετικά χαρούμενη και περήφανη για το χειροποίητο φορεματάκι με τις ατέλειες του,και η χαρά της δημιουργικότητας κράτησε για αρκετές μέρες μετά. Ελπίζω να βρω τον χρόνο να επανέλθω στο θέμα σύντομα...

Αφήνουμε το σχολείο μας…

Δυστυχώς σε κάθε απόφαση κάτι θα πρέπει να αφήσεις πίσω. Για εμάς αυτό το κάτι είναι το σχολείο μας, καθώς απόφασίσαμε ότι το να πηγαίνει η μικρή σε ένα σχολείο δίπλα στο σπίτι της είναι καλύτερη λύση για όλους (γι' αυτήν, για εμάς, για το περιβάλλον, για τη ζωή που επιθυμούμε).Ο παιδικός της σταθμός μέχρι σήμερα είναι ένας αυτοδιαχειριζόμενος παιδικός σταθμός που ακολουθεί σε μεγάλο βαθμό την παιδαγωγική Waldorf και που πραγματικά νιώθουμε σαν το δικό μας σχολείο.Όχι μόνο γιατί είναι ο σταθμός της μικρής μας, αλλά και γιατί και εμείς βρήκαμε εκεί έναν χώρο πολύ ζεστό και ανθρώπινο, που ταίριαζε πάρα πολύ με τις αντιλήψεις και τις ιδέες μας. Συμμετείχαμε σε αρκετές δραστηριότητες του και γνωρίσαμε ανθρώπους που μας επηρρέασαν βαθιά. Ελπίζω πως θα έχουμε την δυνατότητα να παρακολουθούμε με τον μικρό μας την ομάδα των πιτσιρίκων και είμαι σίγουρη πώς κάπου οι δρόμοι μας θα ξανασυναντηθούν …

Απλότητα και παιδικός σταθμός

Μια παιδαγωγική μέθοδος πολύ κοντά στην έννοια της απλότητας, αποτελεί κατά τη γνώμη μου η παιδαγωγική Waldorf. Η επαφή μας με την παιδαγωγική αυτή ξεκίνησε κατά την αναζήτηση μου για ένα παιδικό σταθμό για την κόρη μου, λίγο πριν γίνει τριών ετών. Επισκέφτηκα αρκετούς ιδιωτικούς σταθμούς, αλλά αντιμετώπισα κάποια θέματα που για μένα ήταν πολύ σημαντικά:

1. Δεν πρόσφεραν στα παιδιά την επαφή με τη φύση, που πίστευω βαθιά ότι για ένα παιδί σε αυτή την ηλικία αποτελεί το σημαντικότερο εφόδιο. Οι περισσότεροι σταθμοί έβγαζαν τα παιδιά για ελάχιστο χρόνο κάθε μέρα σε ένα μικρό ή μεγαλύτερο εξωτερικό χώρο (που μπορεί να ήταν ένας κήπος ή μια μοκέτα!). Δεν τους επέτρεπαν να έρθουν σε στενή επαφή με τη φύση να την παρατηρήσουν σε όλες τις εποχές της και να παίξουν ελεύθερα μέσα σε αυτήν.

2. Η διατροφή των παιδιών στον παιδικό σταθμό. Οι περισσότεροι σταθμοί πρόσφεραν ακόμα και ψωμί με μερέντα για πρωινό, πολλά γεύματα με κρέας, λίγα φρούτα και λαχανικά, πολλά γλυκά και ανθιγυεινά σνακς. Θεωρούσα πολύ κρίμα να αφήσω ένα παιδάκι που έχει πολύ καλές διατροφικές συνήθειες (τρώει καθημερινα πολλά φρούτα και ωμά λαχανικά) σε ένα χώρο που θα του τις άλλαζε προς το χειρότερο.

3. Το πρόγραμμα των σταθμών μου φάνηκε κάπως πιεστικό για μικρά μικρά παιδάκια που μόλις βγαίνουν από το περιβάλλον του σπιτιού τους. Όλο το άγχος που μου έβγαζαν οι σταθμοί, ότι κάνουν πράγματα σε διάφορους τομείς (αθλητισμό, θέατρο, χορό, εικαστικά κλπ) μου έδωσε την αίσθηση μια μεγάλης πίεσης, ενός πολύ μεγάλου βάρους σε πολύ μικρούς ώμους.

Την ίδια εποχή άρχισα να ενημερώνομαι για παιδικούς σταθμούς Waldorf (τους οποίους είχα πρωτοδεί στην Γερμανία) και εντυπωσιάστηκα από πολλά στοιχεία:

Ο χώρος είναι πολύ απλός, τα χρώματα ήρεμα, τα παιχνίδια λιγοστά και φτιαγμένα από φυσικά υλικά, ξύλο, μαλλί, ύφασμα και τις περισσότερες φορές χειροποίητα.



Τα παιδιά περνούν μεγάλο μέρος της ημέρας στον κήπο κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, παίζοντας και κάνοντας διάφορες κηπουρικές εργασίες. Επιτρέπεται να λερωθούν,να παίξουν με το χώμα και να σκαρφαλώσουν στα δέντρα. Μια φορά την εβδομάδα τα παιδιά περνούν όλη την ημέρα τους μέσα στο δάσος.



Όταν δεν έχουν ελεύθερο παιχνίδι, ασχολούνται με πολλές εικαστικές δραστηριότητες αποκλειστικά με φυσικά υλικά, όπως: μαλλί, φυσικό κερί, φυτικά χρώματα για ακουαρέλλα κλπ.



Τα καθημερινά γεύματα ετοιμάζονται μαζί με τα παιδιά και περιλαμβάνουν κυρίως δημητριακά, φρούτα και λαχανικά. Μια φορά την εβδομάδα τα παιδιά ψήνουν τα ψωμάκια τους που φέρνουν μετά μαζί στο σπίτι.



Τέλος διοικητικά οι παιδικοί σταθμοί Waldorf είναι επί το πλείστον αυτοδιοικούμενοι οργανισμοί και όχι κερδοσκοπικές εταιρείες. Αυτό σημαίνει πως οι γονείς, που αποτελούν πολλές φορές το διοικητικό συμβούλιο των σχολείων, προσφέρουν εθελοντικά την εργασία τους σε διάφορους τομείς, και ταυτόχρονα είναι υπεύθυνοι για την εύρυθμη λειτουργία του σχολείου. Τα έσοδα χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για την διαχείριση και λειτουργία του παιδικού σταθμού.

Ζωγραφική σώματος για παιδιά

Στα πλαίσια της πλήρους απασχόλησής μου ως μαμά, αναζητώ διάφορες ιδέες που να κάνουν το χρόνο μου με τα παιδιά πιο δημιουργικό και ευχάριστο για όλους μας. Σαφώς σε όλα τα πιτσιρίκια αρέσει να ζωγραφίζουν. Να ζωγραφίζουν παντού. Σε χαρτιά, σε τοίχους, σε έπιπλα, σε ρούχα, στο σώμα τους. Μια μέρα λοιπόν η μικρή μου με ρώτησε, αν μπορεί να έχει και αυτή ένα τατουάζ στο σώμα της. Και έτσι πήραμε έναν από τους μαρκαδόρους της και φτιάξαμε αυτό το λουλούδι, που διάλεξε μόνη της από το βιβλίο "the creative family" της Amanda Blake Soule.



Ο ενθουσιασμός ήταν πολύ μεγάλος και η μικρή πολύ χαρούμενη. Το ίδιο και ο μικρός που κέρδισε και αυτός μια ζωγραφιστή καρδούλα στο χέρι, καθώς δεν προσφερόταν για πιο χρονοβόρες διαδικασίες. Βέβαια οι μαρκαδόροι μας είναι παιδικοί, μη τοξικοί και ξεπλένονται έυκολα με νερό. Οπότε τα έργα μας άντεξαν μόνο μέχρι την ώρα του μπάνιου. Σύντομα θα δοκιμάσω και μια φυσική σπιτική συνταγή με χένα (από το ίδιο βιβλίο) για πιο μόνιμα αποτελέσματα και θα επανέλθω με λεπτομέρειες!

Reduce, Reuse, Recycle

Πολύ κουβέντα γίνεται για την ανακύκλωση (recycle) αν και στην πραγματικότητα καταλαμβάνει την τρίτη θέση των τριών Rs: Reduce, Reuse, Recycle.

Το πρώτο βήμα επομένως είναι η μείωση της κατανάλωσης, το επόμενο η επαναχρησιμοποίηση ενός αντικειμένου και το τελευταίο στάδιο η ανακύκλωση.Η επαναχρησιμοποίηση φυσικά μπορεί να γίνεται είτε από τον ίδιο τον ιδιοκτήτη με άλλο τρόπο, είτε από κάποιον άλλο όταν ο ιδιοκτήτης του πια δεν το χρειάζεται. Όσον αφορά στη μείωση της κατανάλωσης και στην επαναχρησιμοποίηση των αντικειμένων, στην Ελλάδα τουλάχιστον, σίγουρα θα «βοηθήσει» και το ΔΝΤ. Παρά την αναγκαστική προσγείωση λοιπόν στην πραγματικότητα που ήρθε από τα «πάνω», τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι άνθρωποι, από τα «κάτω» δηλαδή, επιλέγουν έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Επιλέγουν μία διαφορετική φιλοσοφία σκέψης που δεν είναι άλλη από την εθελοντική απλότητα (voluntary cimplicity). Αν και όπως έγραφα σε προηγούμενο post δεν υπάρχουν κανόνες στο τί είναι η απλότητα, η μείωση της κατανάλωσης αποτελεί ίσως την πιο συνηθισμένη πρακτική όσων επιλέγουν μια πιο απλή ζωή.
Η επανάληψη της ρήματος «επιλέγω» στις προηγούμενες προτάσεις δεν είναι τυχαία. Είναι άλλο πράγμα το να επιλέγεις π.χ. να μειώσεις την κατανάλωση προϊόντων και υπηρεσιών και άλλο να σου επιβάλλεται. Για να δώσω ένα παράδειγμα, δύο άνθρωποι κάνουν ποδήλατο για να πάνε από το σπίτι στη δουλειά τους. Ο πρώτος δεν έχει χρήματα για να αγοράσει αυτοκίνητο και αναγκαστικά το χρησιμοποιεί και νομίζω, αν και δεν έχω βρεθεί σε αυτήν τη θέση, ότι κάθε πεταλιά θα είναι βασανιστική. Ο δεύτερος συνειδητά επιλέγει να το χρησιμοποιήσει, αθλείται, απολαμβάνει τη διαδρομή πηγαίνοντας αργά κ.λπ. Τώρα, με τις τελευταίες εξελίξεις στην ελληνική οικονομία, πού ξεκινάει ο εθελοντισμός και οι επιλογές και πού τελειώνει είναι άλλο θέμα...

Βρέθηκε η νέα μας κατοικία!

Μετά την επιλογή της νέας περιοχής όπου θα μετακομίζαμε, περάσαμε στην αναζήτηση μιας κατοικία, που να καλύπτει τις ανάγκες μας και να μας εμπνέει για το νέο μας ξεκίνημα. Τα βασικά χαρακτηριστικά που ψάχνουμε σε ένα σπίτι είναι:

1. Να έχει κήπο ικανό να φιλοξενήσει ένα μικρό λαχανόκηπο, όπου θα ξεκινήσουμε τις κηπευτικές μας αναζητήσεις.
2. Να είναι σχετικά μικρό ώστε να μπορούμε εύκολα μόνοι μας να το οργανώσουμε. Το μέγεθος του σπιτιού έχει πολύ μεγάλη σημασία. Ενα μεγάλο σπίτι φιλοξενεί πολλά πραγματα και αυξάνει την πολυπλοκότητα διαχείρισής του.Εμείς, συνειδητά είχαμε επιλέξει λίγα έπιπλα και αντικείμενα ακόμα και όταν ζούσαμε σε μεγαλύτερο χώρο. Ένα σπίτι ογδόντα ενεννήντα τετραγωνικών θεωρούμε ότι καλύπτει με το παραπάνω τις ανάγκες μας αυτή τη στιγμή και μπορεί σχετικά εύκολα να οργανωθεί και να κρατηθεί σε ένα καλό επίπεδο χωρίς εξωτερική βοήθεια. (Βέβαια, χρειάζομαι ταχύρρυθμα σεμινάρια οικιακής οικονομίας, καθώς εδώ και χρόνια οι δραστηριότητες μου ήταν επικεντρωμένες εκτός σπιτιού και για διάφορους λόγους δεν απέκτησα ποτέ τον τίτλο της νοικοκυράς.)
3.Να είναι ένα παλιό σπίτι. Η αρχιτεκτονική των παλιών σπιτιών είναι πιο κοντά στην αισθητική μας και τις ανάγκες μας. Έχουν περισσότερα ανοίγματα, ψηλότερους χώρους, πιο ξεκάθαρη διαρρύθμιση. Βασικά, η αρχιτεκτονική τους έρχεται να καλύψει ανάγκες μιας οικογένειας πριν από σαράντα χρόνια, που νιώθουμε ότι είναι πολύ κοντά στην λογική μας.

Έτσι, το ιδανικό για εμάς θα ήταν μια μικρή παλιά μονοκατοικία με ένα μεγάλο κήπο.

Η αναζήτηση μας πήρε περίπου τρεις μήνες, αλλά νομίζω τελικά δικαιωθήκαμε! Δεν καταφέραμε να βρούμε ένα μεγάλο κήπο, αλλά βρήκαμε μια πολύ συμπαθητική παλιά μονοκατοικία με έναν μικρό κήπο στο κέντρο της περιοχής, που μας γεμιζε με θετικά συναισθήματα ! Αποφασίσαμε ομόφωνα ότι μας κάνει και συμφωνήσαμε να μετακομίσουμε άμεσα.

Απογευματινές πινελογραφίες

Αν και η μέρα της μετακόμισης και της μεγάλης αλλαγής πλησιάζει, τα μικρά περνούν τον χρόνο τους τα απογεύματα με διάφορες δραστηριότητες. Μια από αυτές που αγαπούν ιδιαίτερα είναι η ζωγραφική με πινέλα. Χρησιμοποιώ πάντα λευκές κόλλες για την ζωγραφική των παιδιών και αποφεύγω τα προτυπωμένα σχέδια, καθώς νιώθω ότι περιορίζουν πολύ την παιδική φαντασία και περιέργεια. Η μικρή μπορεί πια να ζωγραφίζει με νερομπογιές σε διάφορα χρώματα, να τα αναμιγνύει και να πειραματίζεται. Αυτόν τον καιρό περνάει την γαλάζια της περίοδο, καθώς περιμένει πώς και πώς να αρχίσουμε το κολύμπι και τα παιχνίδια στη θάλασσα.



Ο μικρός από την άλλη θέλει και αυτός να πειραματιστεί νωρίς νωρίς με τα πινέλα καθώς παρατηρεί την αδελφή του, αλλά επειδή οι μπογιές δεν είναι ακόμα κατάλληλες γι αυτόν, μια και συχνά καταλήγουν στο στόμα, σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω λίγη βαφή από τα υλικά της φύσης και έτσι του έσταξα κάποιες σταγόνες από κεράσι πάνω στο χαρτί του και αυτός ανέλαβε τα υπόλοιπα με τα πινέλα και τα δάχτυλα. Έτσι και αλλιώς στις πολύ μικρές ηλικίες, σύμφωνα με την παιδαγωγική Waldorf δεν ενδείκνονται τα πολλά χρώματα. Ένα είναι αρκετό για να εκφράσουν τα μικρά τις καλλιτεχνικές τους ανησυχίες.

Ερευνώντας το θέμα σχολείο

Το θέμα του σχολείου είναι πολύ σημαντικό για εμάς, καθώς στην προσπάθεια μας αυτή δεν είμαστε μόνοι αλλά έχουμε μαζί και τα δυο πιτσιρίκια μας. Είχαμε καιρό πριν αποφασίσει ότι τα παιδιά μας θα πάνε σε δημόσια σχολεία, τουλάχιστον από το δημοτικό και μετά. Το κόστος βέβαια είναι ένας λόγος, αλλά υπάρχουν πολύ άλλοι πιο σημαντικοί κατά τη γνώμη μας. Το θέμα είναι, τι περιμένει κάποιος από το σχολείο, ποιό θεωρεί σαν ιδανικό σχολείο. Πιθανότατα, αν ζούσαμε σε κάποια άλλη χώρα να επιλέγαμε ένα Waldorf σχολείο για τα παιδιά μας. Αλλά στις δεδομένες συνθήκες το δημόσιο σχολείο είναι σαφώς σε πολλά πράγματα πιο κοντά στις αντιλήψεις μας. Εχει πιο ανθρώπινους ρυθμούς, δεν πιέζει τόσο τα παιδιά, οι σχέσεις είναι πιο αληθινές, γιατί δεν υπάρχει πελατειακή εξάρτηση από τους γονείς και αποτελεί μια αντιπροσωπευτικότερη μικρογραφία της κοινωνίας μας. Προφανώς και έχει ελλείψεις σε σχέση με τα ιδιωτικά, τόσο σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό όσο και σε δυνατότητες εξωσχολικές, αλλά θεωρούμε ότι αυτό το κενό μπορεί να καλυφθεί από τους γονείς στο σπίτι χωρίς μεγάλο πρόβλημα, αρκεί να υπάρχει ο χρόνος και η θέληση (και εδώ είναι πολύ σημαντικό το να είναι κοντά και διαθέσιμη η μαμά). Σαφώς, σε κάθε περίπτωση ειδικά για τα πρώτα χρόνια η συμβολή του δασκάλου είναι ζωτικής σημασίας, αλλά και το ιδιωτικό σχολείο δεν εξασφαλίζει τον σωστό δάσκαλο.
Επομένως κατά τη διαδικασία επιλογής της περιοχής έπρεπε απαραίτητα να επισκεφτούμε κάποια σχολεία, να γνωρίσουμε παιδιά και δασκάλους και να διαμορφώσουμε μια προσωπικη άποψη για την ατμόσφαιρα του κάθε σχολείου.

Τα δύο βήματα

Για να μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε την επιθυμία μας να πειραματιστούμε σε ενα πιο απλό μοντέλο ζωής, πρέπει να κάνουμε δυο σημαντικά βήματα:

1)Παύση της δικής μου μισθωτής εργασίας
2)Απομάκρυνση από το αστικό περιβάλλον

1)Παύση εργασιών, όπως λέμε παύση πληρωμών


Αυτή ήταν και η πιο σημαντική απόφαση που μας άνοιξε ένα νέο δρόμο προσέγγισης των πραγμάτων. Μετά την απόκτηση και του δεύτερου παιδιού μας, η εργασία μου σαν μισθωτή σε κάποιο υπουργείο δεν είχε πια καμία λογική.Το μοντέλο που θέλει τη μαμά 10 ώρες (μαζί με τις μετακινήσεις) έξω από το σπίτι, να δουλεύει για να πληρώνει γυναίκα να φροντίζει τα παιδιά της, και να χάνει τις πιο όμορφες και μοναδικές στιγμές τους (για να μην αναφέρουμε τι χάνουν τα παιδιά, ας αρκεστούμε στη μαμά προς το παρόν) με μοναδικό κέρδος ελάχιστα ευρώ το μήνα, μου ήταν τελείως παράλογο. Άλλωστε, το πολυδιαφημισμένο μοντέλο της επαγγελματικά και γονεϊκά πετυχημένης μητέρας, που βρίσκεται όλη την μέρα εκτός σπιτιού και προσφέρει 10 λεπτά ποιοτικό χρόνο στα παιδιά της πριν κοιμηθούν, δε μου ασκούσε ποτέ καμία ιδιαίτερη γοητεία.
Κάθε λεπτό στη δουλειά ήξερα ότι ζωή μου είναι έξω από εκεί. Από τη στιγμή που αντίκρυσα το βλέμμα του μικρού μου, όταν πριν από μερικές μέρες έκανε τα πρώτα πρώτα του βήματα και ήρθε στην αγκαλία μου γελώντας, ήξερα πως για μένα δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Έτσι, με την ανεκτίμητη υποστήριξη του συντρόφου μου, πήρα την μεγάλη απόφαση να σταματήσω την εργασία μου εκτός σπιτιού. Και μάλιστα σε καιρούς χαλεπούς, που ένας μισθός δημοσίου αν και πετσοκομμένος εξακολουθεί να είναι ένας σταθερός μισθός. Ελπίζω η τύχη να είναι με το μέρος μας σε αυτό το σημείο!

Το βασικό θέμα που έπρεπε να λύσω βέβαια είναι αυτό της ασφάλισης. Αλλά εδώ καθαρά λόγω τύχης, το γεγονός ότι είμαι μηχανικός, μου δίνει την δυνατότητα να ασφαλίζομαι χωρίς να εργάζομαι από τη στιγμή που εξοφλώ τις ασφαλιστικές μου υποχρεώσεις.
Η απόφαση αυτή λοιπόν σε συνδυασμό με την ελεύθερη απασχόληση του συζύγου, μας έδωσε την δυνατότητα να σκεφτούμε σοβαρά πια το ενδεχόμενο απομάκρυνσης από το αστικό περιβάλλον.

2)Απομάκρυνση από το αστικό περιβάλλον



Κάπως έτσι φτάσαμε στην δεύτερη απόφασή μας, να βγούμε έξω από την Αθήνα. Σε κάποιους μπορεί να ακούγεται μια εύκολη απόφαση αλλά για εμάς που είμαστε παιδιά της πόλης είναι ένα μεγάλο βήμα. Πρώτα έπρεπε να βρούμε το πού θα μετακινηθούμε. Επιλέξαμε τελείως τυχαία κάποιες περιοχές στο χάρτη, που ήταν σε μια αποδεκτή απόσταση από τις δουλειές του συζύγου και υπήρχε δημόσια συγκοινωνία και αρχίσαμε την αναζήτησή μας.
Αρχικά τις επισκεφτήκαμε για να δούμε τι συναισθήματα μας γεννούσαν.Και πραγματικά τα πρώτα δευτερόλεπτα που αντικρύζεις έναν τόπο και τον περπατάς, ξέρεις αμέσως αν σου κάνει η όχι. Έτσι καταλήξαμε σε δυο τρεις περιοχές και αρχίσαμε να ψάχνουμε κάποιους επιμέρους παράγοντες όπως περιβαλλοντικά θέματα, σχολεία, τιμές περιοχής για μια αγορά αργότερα,προσφορά κατοικιών κλπ. Τελικά καταλήξαμε σε μια περιοχή, που θεωρούμε πολύ όμορφη και αρχίσαμε να αναζητάμε την νέα μας κατοικία.