Μ(ο)υσταγωγία

Αυτός ο Σεπτέμβριος μας αφήνει βυθισμένους στα αρώματα των σταφυλιών και του μούστου και με γεύση μουστοκούλουρων και μουσταλευριάς με καβουρδισμένο αλεύρι στον ουρανίσκο...Είναι νομίζω από τις φορές που γευτήκαμε τον πρώτο μήνα του φθινοπώρου πιο πολύ από κάθε άλλη φορά και αφεθήκαμε στην μαγεία του.
Κάποια στιγμή μαζεύτηκαν στην κουζίνα σταφύλια που μας πρόσφεραν οι γείτονες και η γιαγιά μας από το χωριό και αφού είχαμε πια χορτάσει να τρώμε σταφύλια για φέτος είπαμε να τα "πατήσουμε". Τα παιδιά μπήκαν ξυπόλητα σε αυτοσχέδιο πατητήρι-λεκάνη και έβγαλαν τον πολύτιμο χυμό. Περάσαμε τον μούστο από σουρωτήρι και τουλουπάνι και τον βράσαμε για 1 ώρα, καθαριζοντάς τον συνεχώς, ώσπου έμεινε περίπου το ένα τρίτο του. Επειδή όλη η διαδικασία έγινε αυθημερών ξεπεράσαμε εύκολα τον σκόπελο της στάχτης ,μια και δεν είχε προλάβει να αρχίσει η ζύμωση. Το πετιμέζι μας γέμισε μόλις ένα γυάλινο βαζάκι, αλλά ήταν αρκετό για να σκορπίσει παντού το άρωμα του φθινοπώρου και να φτιάξουμε δυο μουσταλευριές με αμυγδαλάκια και κανέλα και καμιά εικοσαριά αφράτα μουστοκούλουρα-ζωάκια. Επειδή και τα δυο γνώρισαν μεγάλη επιτυχία σας παραθέτω κάποιες συμβουλές για να τις ακολουθήσει όποιος θέλει και να τις έχω έτσι και για του χρόνου.
Για τη μουσταλευριά, για κάθε κούπα πετιμέζι χρειαστήκαμε 2 κουταλιές αλεύρι. Το αλεύρι το καβουρδίσαμε πρώτα ελαφρά σε τηγάνι με βαρύ πάτο ανακατεύοντας συνεχώς, επάνω σε χαμηλή φωτιά. Στη συνέχεια το διαλύσαμε σε λίγο μούστο ενώ ο υπόλοιπος μούστος έβραζε στη φωτιά. Έριξα μέσα το διαλυμένο αλεύρι ανακατεύοντας ζωηρά για να μη σβολιάσει και άφησα τη μουσταλευριά να βράσει, ώσπου να διαυγάσει και να δέσει. Την βάλαμε σε μπολάκια, παπασπαλίσαμε την επιφάνεια με κανέλα και διακοσμήσαμε με ολόκληρα αμύγδαλα.
Τα μουστοκούλυορα έγινα επίσης εξαίσια με άρωμα γαρύφαλλου κανέλας και λίγο κακάο.Ακολουθεί η συνταγή από το radicio:

Υλικά
1½ κουτ. γλυκού σόδα φαγητού
1 κουτ. γλυκού γαρίφαλο
1 κουτ. γλυκού κανέλα
½ κουτ. γλυκού μοσχοκάρυδο
1 κουτ. σούπας κακάο
2 κουτ. σούπας κονιάκ
2 κουτ. σούπας χυμό λεμονιού
2 κουτ. σούπας χυμό πορτοκαλιού
4 κούπες αλεύρι
1 κούπα πετιμέζι της Μαριάννας
½ κούπα ελαιόλαδο


Διαδικασία

Σε ένα μπολ ετοιμάζουμε την ζύμη για τα μουστοκούλουρα. Έτσι, ρίχνουμε, όλα τα μπαχαρικά, το κονιάκ, και το κακάο. Συνεχίζουμε με το χυμό λεμονιού και πορτοκαλιού, το πετιμέζι και το ελαιόλαδο. Ανακατεύουμε καλά το μίγμα και τέλος προσθέτουμε το αλεύρι. Αρχικά ανακατεύουμε και στην συνέχεια ζυμώνουμε, μέχρι να πετύχουμε σφιχτή ζύμη.

Έπειτα πλάθουμε τα κουλουράκια με τα δυο μας τα χεράκια. Τα τοποθετούμε σε λαδωμένο ταψί, για να μην κολλήσουν και τα ψήνουμε στους 180 βαθμούς Κελσίου, για 10 λεπτά αν τα θέλετε μαλακά, ή περισσότερο αν τα θέλετε σαν μπισκότα (μέχρι 17-18λεπτά).

Ρόιδο βαμμένο

Σήμερα, κόψαμε από τη ροδιά μας το πρώτο ρόδι. Η ροδιά μας είναι μικρούλα και δεν έχει πολλά ρόδια, αλλά αυτά που έχει είναι κατακόκκινα, τεράστια και όπως γευτήκαμε σήμερα, εξαιρετικά γλυκά.



Το ρόδι, θεωρείται παραδοσιακά το φρούτο που φέρνει καλοτυχία, γονιμότητα και αφθονία αγαθών στο σπίτι. Στην αρχαία Ελλάδα όπως και σήμερα, το ρόδι θεωρούνταν το φρούτο της γονιμότητας και υπάρχουν πολλές αναφορές στις θεραπευτικές του ιδιότητες. Ακόμη και στη μακρινή Κίνα, το ρόδι καταναλώνεται από τους νιόπαντρους, την πρώτη μέρα του γάμου τους για να ευλογηθεί ο γάμος τους. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έθαβαν τους νεκρούς τους μαζί με ρόδια. Στη Μέση Ανατολή, τα ρόδια χρησιμοποιούνταν για πολλές παθήσεις. Στο Ιράν, όπου η ροδιά είναι αυτοφυής, πιστεύουν ότι είναι δώρο των θεών προς τους ανθρώπους. Ο προφήτης Μωάμεθ, μάλιστα, σε ένα απόσπασμά του στο Κοράνι προτείνει την κατανάλωση σπόρων ροδιού: «Γιατί καθαρίζουν τον οργανισμό από τη ζήλια και το μίσος».
Για μένα, λοιπόν, η ροδιά μας αποτελεί τον καλύτερο οιωνό, ότι η επιλογή μας είναι η σωστή και η τύχη θα είναι μαζί μας. Αφού λοιπόν φωτογραφήσαμε την φορτωμένη με καρπούς ροδίτσα μας, η μικρή είχε την τιμή να κόψει το πρώτο ρόδι. Το πήραμε στην κουζίνα,όπου μας αποκαλύφθηκαν οι μικροί κόκκινοι θησαυροί (όχι πολύ κόκκινοι ακόμα αλλά αρκετά γλυκείς). Η μικρή μου έβαζε ένα ένα το σποράκια σε ένα μπολάκι και τα έτρωγε από εκεί , ενώ ο μικρός προτιμούσε να τα τρώει κατευθείαν μέσα από το ρόδι. Πέρασε πολύ ώρα, τρώγοντας και παίζοντας με τους μαγικούς σπόρους και είμαι σχεδόν σίγουρη πώς αύριο οι μικροί θα ζητήσουν ένα ακόμα ρόδι αμέσως μόλις τα δούν!




Για την περίσταση βρήκα μια ενδιαφέρουσα ανατολίτικη συνταγή από την "Καθημερινή" για δροσιστικό ποτό από το χυμό του ροδιού, το οποίο ονομάζεται «ναρ σερμπέτ» και το προσφέρεται σε επίσημες τελετές στους καλεσμένους. Σκέφτομαι να την δοκιμάσω άμεσα και να επανέλθω.


Σερμπέτι από ρόδι
Υλικά (για 6 ποτήρια)


•4 - 5 γλυκά ρόδια
•1 φλιτζ. τσαγ. ζάχαρη
•2 σπόρους από αστεροειδή γλυκάνισο
•1 κομμάτι μοσχοκάρυδο
•1 κομμάτι μαστίχα
•ασπρισμένα αμύγδαλα

Εκτέλεση

Καθαρίζετε τα ρόδια και παίρνετε μόνο τους καρπούς. Τους βάζετε σε αποχυμωτή και κρατάτε το χυμό τους. Αδειάζετε το χυμό από τα ρόδια σε μια κατσαρόλα μαζί με τη ζάχαρη και όλα τα αρωματικά μπαχαρικά. Βράζετε σε δυνατή φωτιά για 10 λεπτά. Αφήνετε το σερμπέτι να κρυώσει και το σουρώνετε ώστε να απομακρυνθούν τυχόν υπολείμματα μπαχαρικών. Το βάζετε σε μια κανάτα και το αραιώνετε με λίγο νερό, ανάλογα με το πόσο πηκτό ή αραιό το θέλετε. Προσθέτετε τα ασπρισμένα αμύγδαλα και σερβίρετε το σερμπέτι παγωμένο.

Ήλιε μου, ήλιε μου βασιλιά μου....

Τα παιδιά είναι γεννημένοι κηπουροί: είναι περίεργα, τους αρέσει να μαθαίνουν μέσα από την πράξη και αγαπούν να λερώνονται! Καλλιεργώντας τον κήπο, το παιδί έχει την ικανοποίηση να φροντίζει κάτι δικό του για καιρό και παρατηρεί από πρώτο χέρι τον κύκλο της φύσης. Και βέβαια η κηπουρική είναι ένας ωραίος τρόπος για να αποκτήσει το παιδί περιβαλλοντική συνείδηση, εξερευνώντας τη λειτουργία της φύσης. Αν αγαπήσει τον κήπο και τα φυτά από μικρό, θα είναι ένα δώρο για όλη τη ζωή του.

Από την "οικολογική επιθεώρηση"



Τα ηλιοτρόπια είναι απαραίτητα για κάθε παιδικό κήπο. Εμείς τα φυτέψαμε Ιούλιο από φυντάνια που μας έδωσε ένας αγαπημένος φίλος. Μεγάλωσαν υπερβολικά γρήγορα και ξεπέρασαν το 1,80 σε ύψος. Κάθε φυτό έβγαλε 4-5 μπουμπούκια και χρειάστηκε καλό στερέωμα για να μην σπάσει με τον αέρα. Τα μικρά περίμεναν κάθε μερά να εμφανιστούν τα κίτρινα πέταλλα και όταν άνθισαν μας αποκάλυψαν εκατοντάδες σπόρους.
Ο μεγαλύτερος ήλιος μας κόπηκε και στόλισε επίσημα το τραπέζι του φθινοπώρου. Δυστυχώς τον κόψαμε λίγο νωρίς, χωρίς να έχει ξεραθεί εντελώς και οι ηλιόσποροι του ήταν άδειοι.
Επόμενη κίνηση είναι είναι να κρατήσουμε τα υπόλοιπα άνθη μας μέχρι να ξεραθούν εντελώς ώστε να εξασφαλίσουμε κάποιους σπόρους για την επόμενη σπορά και να απολαύσουμε τους υπόλοιπους, που είναι πλούσιου σε πρωτεϊνες και σίδηρο,ωμούς ή ψητούς σαν σνακ.