Το πρώτο βήμα επομένως είναι η μείωση της κατανάλωσης, το επόμενο η επαναχρησιμοποίηση ενός αντικειμένου και το τελευταίο στάδιο η ανακύκλωση.Η επαναχρησιμοποίηση φυσικά μπορεί να γίνεται είτε από τον ίδιο τον ιδιοκτήτη με άλλο τρόπο, είτε από κάποιον άλλο όταν ο ιδιοκτήτης του πια δεν το χρειάζεται. Όσον αφορά στη μείωση της κατανάλωσης και στην επαναχρησιμοποίηση των αντικειμένων, στην Ελλάδα τουλάχιστον, σίγουρα θα «βοηθήσει» και το ΔΝΤ. Παρά την αναγκαστική προσγείωση λοιπόν στην πραγματικότητα που ήρθε από τα «πάνω», τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι άνθρωποι, από τα «κάτω» δηλαδή, επιλέγουν έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Επιλέγουν μία διαφορετική φιλοσοφία σκέψης που δεν είναι άλλη από την εθελοντική απλότητα (voluntary cimplicity). Αν και όπως έγραφα σε προηγούμενο post δεν υπάρχουν κανόνες στο τί είναι η απλότητα, η μείωση της κατανάλωσης αποτελεί ίσως την πιο συνηθισμένη πρακτική όσων επιλέγουν μια πιο απλή ζωή.
Η επανάληψη της ρήματος «επιλέγω» στις προηγούμενες προτάσεις δεν είναι τυχαία. Είναι άλλο πράγμα το να επιλέγεις π.χ. να μειώσεις την κατανάλωση προϊόντων και υπηρεσιών και άλλο να σου επιβάλλεται. Για να δώσω ένα παράδειγμα, δύο άνθρωποι κάνουν ποδήλατο για να πάνε από το σπίτι στη δουλειά τους. Ο πρώτος δεν έχει χρήματα για να αγοράσει αυτοκίνητο και αναγκαστικά το χρησιμοποιεί και νομίζω, αν και δεν έχω βρεθεί σε αυτήν τη θέση, ότι κάθε πεταλιά θα είναι βασανιστική. Ο δεύτερος συνειδητά επιλέγει να το χρησιμοποιήσει, αθλείται, απολαμβάνει τη διαδρομή πηγαίνοντας αργά κ.λπ. Τώρα, με τις τελευταίες εξελίξεις στην ελληνική οικονομία, πού ξεκινάει ο εθελοντισμός και οι επιλογές και πού τελειώνει είναι άλλο θέμα...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου